• Uncategorized @uz
• 08 Маусым, 2018

Төлдер мен балақай

БАЛАҚАЙ: Ботақаным үнемі Тау арқалап жүреді. Айтшы, сонда болса мән, Не үшін керек ол саған? БОТАҚАН: Сұрағыңның мәні бар, Бұл – өркеш қой, танып ал! Демей: «...Белім бүгілді», –Көтеремін жүгіңді. БАЛАҚАЙ: Құлыншағым – «Қылқұйрық», Сенен озар жоқ жүйрік. Кескен құрақ қияғын Неге жұмыр тұяғың? ҚҰЛЫНШАҚ: Жолсыз тауда, орманда Алып жүрем өзіңді. Қалмау үшін сол маңда Тұяқ керек төзімді. БАЛАҚАЙ: Бұзауқаным, қалайсың, Қолымды кеп жалайсың. Не болды екен қалауың, Неге таңқы танауың? БҰЗАУҚАН: Тыңда, айтайын мен енді, Саған сүтті берер кім?.. Танауыммен түрткілеп, Идірмесем енемді. БАЛАҚАЙ: Қошақаным – қоңырым, Мыңқ етпейтін момыным. Бойыңды жүн құрсаған, Не үшін керек бұл саған? ҚОШАҚАН: Көп қой мұның керегі, Қыста апаң денені Қорғап жүрер суықтан Киім тоқып береді.

Қуат АХЕТОВ

Қызылорда облысы,

Жалағаш ауданы.

«Балдырған» журналы, №5 Мамыр, 2018